Πρόκειται για ένα συρόμενο εργαλείο, που αναφέρεται από την αρχαιότητα ως «γαγγάμη», ένα μικρό δίχτυ για το ψάρεμα των οστρακοειδών.
Καμάκι: Ο αριθμός των σφουγγαριών που μπορούσαν να μαζευτούν με καμάκι ήταν περιορισμένος, αλλά η μέθοδος αυτή δεν απαιτούσε ιδιαίτερο εξοπλισμό ή μεγάλο σκάφος
και έτσι μπορούσαν να την εξασκήσουν οι φτωχοί ψαράδες σαν δική τους ανεξάρτητη δουλειά.
Σκάφανδρο: Το 1863 ο Συμιακός Φώτης Μαστορίδης παρουσίασε στο λιμάνι της Σύμης μια επαναστατική μέθοδο κατάδυσης που παρείχε τη δυνατότητα παραμονής στο βυθό περισσότερη ώρα από ότι ένας γυμνός δύτης. Το σκάφανδρο που είχε ήδη εφαρμοστεί σε λιμενικά έργα και σε ναυάγια διαδόθηκε πολύ γρήγορα στη σπογγαλιεία.
Μηχανισμός Φερνέζ: Το 1920 δοκιμάστηκε και στη συνέχεια υιοθετήθηκε ένας νέος αναπνευστικός μηχανισμός, που ονομάστηκε Φερνέζ από το όνομα του εφευρέτη του. Με το μηχανισμό αυτό, η κατάδυση υποτίθεται ότι συνδύαζε τα πλεονεκτήματα του γυμνού δύτη και του σκάφανδρου με ορισμένες επιπλέον βελτιώσεις.
Ναργιλές: Τη δεκαετία του 1970 αντικαταστάθηκαν όλες οι παλαιότερες μέθοδοι κατάδυσης από το σύγχρονο σύστημα του “ναργιλέ”, που ο δύτης φοράει πλέον στολή βατραχανθρώπου και ένας αεροσυμπιεστής του παρέχει αέρα από το σκάφος.